Ահա և վերջ...
Վերջ հարաժամ և հարատեւ...
Իբրեւ վերջին, փակվող մի էջ,
Եւ վերադարձ չկա արդեն...
Օ՜ հարազատ, խզված ձայներ,
Դու իմ վերջին, վերջին աղոթք,
Բանտված ոգու արվարձաններ
Շղթայակիր ու մենավոր:
Ահա և վերջ...
Հոգու անզոր մի աղաղակ,
Օ՜ անավարտ, վերջին իմ երգ,
Դու իմ վերջին մայրաքաղաք:
Հիմա մենք ո՞ւմ ենք հավատում,
Ո՞ւր է հոգու եկեղեցին,
ՄԵՆՔ ՀԱՂԹԵՑԻՆՔ ՊԱՏԵՐԱԶՄՈՒՄ
ՍԱԿԱՅՆ ՊԱՐԶՎՈՒՄ Է - ՊԱՐՏՎԵՑԻՆՔ:
Ահա և վերջ...
Ինձ ասում է մի ձայն խորքից,
Լոկ դիմակն է հիմա խոսում
Որ խամաճիկն է ամբոխի:
Երգն այս նետն է ազատության
ՈՒ նիզակն առասպելի
Բել ոսողին Հայկը հաղթեց...
Կամ հակառակը, - երեւի...
Եւ եջերն են փակում
Առասպելը հոգնած,
հարաժամ և հարատեւ
Պատմություն մոռացված
Չկա սկիզբ և ավարտ
Այս հավերժ պայքարին,
Վերցավող քո